img

img

Monday, May 11, 2015

Solunski front i Srbi koji su ginuli...

Nakon prolaska kroz pakao albanskih planina srpska vojska i deo civila, u katastrofalno teškom stanju, mesecima su 1915. godine čekali da im pomognu saveznici, pre svih Francuska i Engleska. Pašić i regent Aleksandar su pisali pisma, molili, bez uspeha. Dnevno je na močvarnom tlu Albanije umiralo u proseku 300 Srba. Francuzi i Britanci nisu hteli da pošalju lađe i evakuišu Srbe kojima je, na sve muke, pretilo približavanje neprijateljske vojske.
 
I onda se događa onaj istorijski čin ruskog cara Nikolaja Drugog Romanova; on upućuje ultimatum Francuskoj i Engleskoj u kojem kaže, parafraziram, ako ne pomognete Srbima Rusija će napustiti Savez, izaći iz rata i potpisati separatni mir sa Nemačkom. Tek nakon toga Francuzi su poslali svoje lađe. U međuvremenu na albanskoj obali umrlo je više od 40.000 Srba...
 
Komandant združenih snaga Solunskog fronta, francuski general, Franše d'Epere donosi 1918. godine odluku da bitka započne probojem oporavljenih srpskih snaga. Francuski general šalje srpske divizije u ralje neprijatelju bez i najmanje zaštite bočnih delova. Srbi su jurišali i ginuli, dok su "saveznici" na čelu sa francuskom komandom, čekali ishod partije u kojoj ništa nisu rizikovali. Osim Srba. Srbi su uspeli, ali uz još jednu strašnu cenu.
 
Nakon rata Vlada Francuske ispostavila je Vladi Srbije račun za svu vojnu i drugu pomoć u Prvom svetskom ratu. Do poslednje čarape. Kao da su bili neprijatelji, a ne saveznici. Srbija je podigla kredit da bi platila "dug" Francuskoj.

No comments:

Post a Comment